Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια όμορφη χώρα κοντά στη Μεσόγειο ζούσε η Έλλη, μια όμορφη χωριατοπούλα που αγαπούσε τα ζώα, τα φυτά και τον τουρισμό. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ελληνική Οικονομία, αλλά από μικρή, οι γονείς της την φωνάζανε Έλλη, γιατί, στο άκουσμα του πραγματικού της ονόματος, για έναν περίεργο λόγο όλοι γελούσαν. Και οι 300 μαθητές του σχολείου έλεγαν γι’ αυτήν τα καλύτερα λόγια. Όταν μάλιστα αρρώσταινε, λέγανε ακόμα καλύτερα.
Η καλύτερη της φίλη ήταν η Μαύρη Αγορά: σε κάθε δύσκολη στιγμή της, ήταν πάντα εκεί…. Όταν τελείωνε το σχολείο, συχνά αλληλογραφούσε με τους φίλους της, στέλνοντας ο ένας στον άλλον φακελάκια με πολύχρωμα χαρτάκια με κάτι πρόσωπα και κτίρια. Τα πιο σπάνια και τα πιο μεγάλα ήταν τα μωβ· η Έλλη τα είχε δει μόνο σε φωτογραφία. Αλλά και όποιος είχε πολλά πράσινα ήταν πολύ τυχερός, γιατί κάθε φθινόπωρο κέρδιζε ένα ταξίδι στη Μακρινή Ελβετία, οπού τα φύτευε, και την άνοιξη άνθιζαν μωβ!
Όμως εκείνη δεν ήταν τόσο τυχερή, κι έτσι αρκούνταν σε μπλε αποχρώσεις, που τις επέτρεπαν να κατεβαίνει βόλτες στη λαϊκή αγορά, για να ψωνίζει τα βασικά(Λαχανικά, φρούτα, μικροσυσκευές για το σπίτι, ολυμπιακούς αγώνες, κι άλλα τέτοια)…. Όμως, καθώς τα χρόνια περνούσαν, τα χαρτάκια όλο και λιγόστευαν, και οι φίλοι της λιγόστευαν κι αυτοί, κι εκείνη ακόμα να παντρευτεί. Πολλοί γαμπροί είχαν εμφανιστεί κατά περιόδους, μα ζητούσαν προίκα μεγάλη, κι εκείνη δεν είχε να δώσει.
Ώσπου μια μέρα, εμφανίστηκε στην πόρτα της ένας Γερμανός κροίσος: ένα ψηλό ξανθό παλικάρι, με γαλανά μάτια, σκέτος άγγελος: ο άγγελος Μέρκελ! Αυτόν δεν τον ενδιέφεραν τα χρήματα. Το μόνο που ζητούσε από εκείνη ήταν να αλληλογραφεί μαζί του-με το γνωστό τρόπο- για το υπόλοιπο της ζωής τους. Η Έλλη, χωρίς δεύτερη σκέψη, είπε το «Ναι», και προς τιμήν του άλλαξε το όνομα της: Από τότε και στο εξής θα λέγονταν Ελληνική Κροίση! Κι έτσι ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς… χανόμαστε….ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ?
