φαίνεται ήδη καθιέρωσαν και έναν εργασιακό μεσαίωνα στην χώρα μας. Ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα, που κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί ισχυρή γραμμή αμύνης καθώς από πάνω της συμπεριφέρονται ζωηρά τα Βαλκάνια, τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο – και να φανταστεί κανείς ότι πραγματική κρίση δεν είδαμε ακόμη. Μετά από πρόσφατη σύσκεψη εκπροσώπων των Εργατοϋπαλληλικών Κέντρων Μακεδονίας – Θράκης κι όπως γράφει σήμερα η εφημερίδα Express, αναφέρθησαν τα εξής:
- Στην Χαλκιδική ένας στους δύο εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος. Προσθέτουμε και τους κανονικούς άνεργους. Στις τουριστικές επιχειρήσεις που αντιστοιχούν σε μεγάλο κομμάτι της τοπικής οικονομίας, σε λίγα χρονιά οι θέσεις εργασίας έχουν υποδιπλασιαστεί.
- Στην Κοζάνη μέχρι το τέλος του 2010 το ποσοστό ανεργίας θα υπερβεί το 30%, ενώ στους εργαζόμενους υπολογίζονται άτομα που εργάζονται μόλις μία με δύο μέρες την εβδομάδα.
- Στην Καστοριά σύμφωνα με τα στοιχεία ένας στους δύο εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος.
- Στην Καβάλα σε μια διετία το 60% της μέχρι πρότινος πλήρους απασχόλησης μετατράπηκε σε μερική (part time).
- Στην Φλώρινα μέσα στα ¾ του έτος που διανύουμε έκλεισαν 250 μικρές επιχειρήσεις ενώ οι άνεργοι είναι 7.000 σε συνολικό πληθυσμό 55.000 ατόμων (αφαιρέστε συνταξιούχους και παιδιά για να καταλάβετε πόσο τεράστιο είναι το ποσοστό.
- Στην Δράμα ένας στους τρεις κατοίκους είναι άνεργος, ενώ πολλές επιχειρήσεις με ραγδαίο ρυθμό μεταφέρουν τις εγκαταστάσεις τους στην Βουλγαρία για μικρότερες δαπάνες.
- Το ίδιο συμβαίνει και στον νομό Σερρών, όπου οι μισές επιχειρήσεις μετέτρεψαν την πλήρη απασχόληση σε μερική.
- Στο Έβρο σε δύο χρόνια έκλεισαν 275 καταστήματα
- Στην Κομοτηνή μέσα σε 8 χρόνια η οικονομία ουσιαστικά έχει καταστραφεί, αφού από τα 100 σχεδόν εργοστάσια που λειτουργούσαν το 2002, τώρα λειτουργούν ουσιαστικά μόλις 5 (!!!) από αυτά, καθώς ακόμα άλλα δέκα απλά υπολειτουργούν. Από τους 17.000 εργαζόμενους στην βιομηχανική παραγωγή το 2000, η δεκαετία που διανύσαμε έριξε τον αριθμό στους μόλις 1.500 και έπεται και συνέχεια.
Όπως καταλαβαίνει κανείς το εργασιακό ζήτημα είναι πρόβλημα μείζονος σημασίας για την Ελλάδα και Εθνικισμός, Πατριωτισμός και δεν ξέρουμε πως αλλιώς θέλει κάποιος να το ονομάσει, δεν είναι χόμπι ούτε θεωρία στα βιβλία, δεν είναι «παίζουμε πόλεμο» και φανταζόμαστε λυρικές μάχες όπου πολεμάμε τους εχθρούς, είναι εφαρμογή στην ζωή όλων μας, και επί του παρόντος χρειαζόμαστε μια αληθινή Σοσιαλιστική εφαρμογή στην Πατρίδα μας, δουλειές για όλους, πνεύμα εργατικότητας και αλληλεγγύης, αυτάρκεια υλικών και αγαθών στο μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό, εξαγωγές που σταδιακά θα καλύψουν το τεράστιο έλλειμμα και μια ενιαία υγιή και δραστήρια Εθνική Οικονομία.
Ας μην ξεχνάει κανείς ότι, όπως γράψαμε και στην αρχή αυτού του κειμένου, οι ξένες δυνάμεις και οι υποτελείς αυτών εγχώριες, με τις ενέργειές του βάλουν συστηματικά, πολιτισμικά και οικονομικά την Πατρίδα μας, κι αυτό είναι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
