Γράφει η Ιδεοπηγή.
Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις και ειδικότερα η ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ) από το ΠΑΣΟΚ έχει αφήσει την μεσαία τάξη πολιτικά ανεκπροσώπητη.
Όσοι ανήκουν ή μάλλον ανήκαν στη μεσαία τάξη (τείνει να διαλυθεί) είχαν μάθει τόσα χρόνια να αποτελούν την μετακινούμενη μάζα ψηφοφόρων στηρίζοντας πότε το ΠΑΣΟΚ πότε την ΝΔ ανάλογα με το ποιο κόμμα εγγυόταν καλύτερα την επιβίωσή τους.
Μετά την αποδοχή νεοφιλελεύθερων πολιτικών που διαλύουν την μεσαία τάξη και απ’ τα δύο κόμματα εξουσίας η μεσαία τάξη βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Η αναγκαιότητα ύπαρξης των μεσαίων οικονομικά στρωμάτων για την ανάπτυξη και σταθερότητα της οικονομίας προϋποθέτει πολιτικό φορέα που θα τα εκπροσωπεί αφού τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορούν.
Ο νεοφιλελευθερισμός και η λογική «η αγορά θα τα ρυθμίζει όλα» πιέζει οικονομικά τα μεσαία στρώματα προς όφελος των μεγάλων.
Η παραγωγή της χώρας είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Το εμπόριο στα χέρια μεγάλων πολυεθνικών. Η γεωργία αδυνατεί να ανταγωνιστεί τα άλλα κράτη που έχουν ή πολύ μικρά μεροκάματα ή πολύ καλύτερες υποδομές και οργάνωση. Ο τουρισμός σε κρίση λόγω επιβολής λιτότητας σε πολλά κράτη.
Πιστεύω ότι θα γίνουν ζυμώσεις για την δημιουργία κεντρώου κόμματος που θα καλύψει το πολιτικό κενό.
Βέβαια το ΠΑΣΟΚ θα προσπαθήσει να κερδίσει τους κεντρώους ψηφοφόρους αλλά το θέμα είναι θα μπορέσει να αντιστρέψει το εις βάρος του κλίμα;
Στην προσπάθειά του πρέπει να αποδεσμεύσει την χώρα απ’ την τρόικα κάτι που σήμερα φαντάζει πολύ δύσκολο.
Ο χρόνος πιέζει γιατί όταν οι πολίτες θα νοιώσουν τις επιπτώσεις της εφαρμογής του μνημονίου θα αντιδράσουν εγκαταλείποντας πολιτικά το ΠΑΣΟΚ.
Η πολιτική της ΕΕ ότι πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να στηριχθούν οι τράπεζες δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελιγμών.
Η επιμονή του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική αφαίμαξης των Ελλήνων προκειμένου να πληρωθεί το υπέρογκο χρέος βυθίζει την οικονομία σε ύφεση, εξανεμίζει το προς κατανάλωση εισόδημα και η αγορά αργοπεθαίνει.
Οι μικροεπιχειρηματίες που για να λειτουργήσουν χρειάζονται επειγόντως τον τραπεζικό δανεισμό σε συνδυασμό με την υπερφορολόγησή τους οδηγούνται σε οικονομικό μαρασμό.
Αν παρακολουθήσουμε την προσπάθεια της κ. Μπακογιάννη να αποποιηθεί το νεοφιλελεύθερο παρελθόν της (υπουργός των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Καραμανλή) οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η πρώτη κίνηση για δημιουργία κόμματος του κέντρου της ανήκει.
Το κατά πόσο θα καταφέρει να πείσει τους πολίτες ότι μπορεί να ηγηθεί κεντρώου κόμματος και να πείσει την μεσαία τάξη να την εμπιστευτεί είναι άλλο θέμα.
Οι παλαιότεροι εκπρόσωποι του κέντρου πολιτικά απομονωμένοι στην αφάνεια δεν έχουν δυνατότητα να συσπειρώσουν αλλά και κανένας τους δεν κινείται.
Η εμφάνιση νέων ανθρώπων που θα μπορούσαν να συνασπιστούν στην δημιουργία ενός τέτοιου κόμματος μέχρι στιγμής δεν έχουν εμφανιστεί.
Πολλοί πιστεύουν ότι θα διαλυθούν ή θα διασπαστούν τα δύο κόμματα εξουσίας υποστηρίζοντας ότι τα ποσοστά τους στις δημοτικές εκλογές θα είναι τόσο μικρά που θα φέρουν κλυδωνισμούς και εσωκομματικές τριβές.
Ο ισχύων εκλογικός νόμος αποτελεί τροχοπέδη για κάτι τέτοιο.
Αν στις ερχόμενες εθνικές εκλογές που δεν θα αργήσουν σχηματιστεί πολυκομματική κυβέρνηση και αλλάξει τον εκλογικό νόμο τότε σίγουρα ανοίγει ο δρόμος για συνταρακτικές εξελίξεις στο πολιτικό πεδίο.
Μπορεί να τεθεί και θέμα αλλαγής του πολιτεύματος σε προεδρική δημοκρατία.
