Με την οικονομία της χώρας να είναι παραδομένη στα χέρια του παγκόσμιου κεφαλαίου.με την κοινωνική συνοχή να δοκιμάζεται και με το μέλλον της νεολαίας υποθηκευμένο...
Βρισκόμαστε μπροστά σε νέες, ανατρεπτικές και αναδιαμορφωτικές γεωστρατηγικές καταστάσεις που δημιουργούνται στην Μέση Ανατολή και προβλέπεται να διαρκέσουν πέρα από το 2030.
Επίκεινται καθοριστικής σημασίας γεωστρατηγικές και γεωενεργειακές ανακαταταξεις στη Μέση Ανατολή. “Έρχεται” το μεγάλο κουρδικό κράτος ή οι ενεργειακές συμπράξεις Ιράν - Ρωσίας -Κίνας (για υπερκέραση και κατάλυση για πάντα του ηγεμονικού μονοπολισμού των ΗΠΑ) ή οι στρατηγικές εξαρτήσεις από τους μειούμενους υδάτινους πόρους.
Μέσα σε αυτό το ΣΥΝΕΧΕΣ των απρόβλεπτων ανατροπών και μετασχηματισμών η Ελλάδα πρέπει να σπεύσει να αξιοποιήσει τις θέσεις της, για να διασφαλίσει τα ευρύτερα συμφέροντά της ως το 2020,το 2040 και μετά.
Πρόκειται για μια περίοδο που προμηνύεται ότι θα συμβούν πολλά. Περισσότερο από ποτέ το Αιγαιακό αρχιπέλαγος, η Κρήτη και η Κύπρος αποκτούν ΤΏΡΑ ιδιαίτερη οικονομική,πολιτική και πολιτισμική σημασία έχοντας μέγιστη ανάγκη αμυντικής θωράκισης.
Τι απαιτούν όμως τα Ελληνικά συμφέροντα ώστε να αποτραπούν πιθανές δυσμενείς εθνικές καταστάσεις;
Ο πρωθυπουργός με τις διπλωματικές κινήσεις που ακολουθεί φαίνεται να πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να βελτιώσει τις σχέσεις της με το ΙΣΡΑΗΛ, καλύπτοντας το κενό που δημιουργείται στις τουρκο - ισραηλινές σχέσεις. Θέμα μείζονος σημασίας και για αντιμετώπιση κρίσιμων εθνικών θεμάτων όπως η αξιοπρεπής λύση του κυπριακού, αλλά και η αντιμετώπιση ενεργειακών προβλημάτων που προωθεί η Τουρκία, σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων, πιστεύει ότι πρέπει να συμπράξουμε εξισορροπητικά και με το Ισραήλ συμβάλλοντας στην ενίσχυση της δικής του ασφάλειας για χάρη και της δικής μας ασφάλειας και ακεραιότητας. Αλλά και για τη διασφάλιση της ειρήνης στη Μεσόγειο, στο Αιγαίο, σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Αλλά πόσο ασφαλής μπορείς να αισθάνεσαι όταν συνεργάζεσαι ...με ένα κράτος το οποίο γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις αποφάσεις του ΟΗΕ;
Το ψήφισμα του ΟΗΕ το 1980 καλούσε το Ισραήλ ν’ αρχίσει στις 15 Νοέμβρη 1980 την αποχώρηση των στρατευμάτων από τα κατεχόμενα αραβικά εδάφη, ζητώντας ταυτόχρονα την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους στη δυτική όχθη του Ιορδάνη και τη Λωρίδα της Γάζας. Όμως, αυτό το ψήφισμα το καταψήφισαν οι ΗΠΑ μαζί με τον Καναδά, τη Νορβηγία, την Αυστραλία, τη Γουατεμάλα και την Αϊτή ενώ απείχαν από την ψηφοφορία οι 9 χώρες μέλη της τότε ΕΟΚ εκτός Ελλάδας, που ψήφισε το ψήφισμα υπέρ των αραβικών χωρών.
30 ολόκληρα χρόνια,και ακόμα δεν υπάρχει καμία διάθεση δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους. Με το Ισραήλ να συνεχίζει την αρνητική πολιτική του, θέτοντας σε διαρκή κίνδυνο την ειρήνη στη Μέση Ανατολή με τόσες εγκληματικές συνέπειες, όπως ο τελευταίος “πόλεμος”, απάνθρωπος αποκλεισμός των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας κ.λπ.
Μετά από τις πρόσφατες συμφωνίες της Ελληνικής και της Ισραηλινής κυβέρνησης θα αρχίσει να υλοποιείται με τη διεύρυνση των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, τη συνεργασία των Ενόπλων Δυνάμεων στη βάση ετήσιου προγράμματος και τη συνεργασία των πολεμικών βιομηχανιών των δυο χωρών που θα περιλαμβάνει και ανταλλαγή τεχνολογίας και τεχνογνωσίας(τα νέα όπλα άραγε θα δοκιμαστούν σε Παλαιστίνιους;) μοιάζουν να είναι μέρος του Αμερικανο - ΝΑΤΟικού σχεδίου περί «νέας Μέσης Ανατολής».
Με δεδομένο ότι η Ελληνική διπλωματία και εξωτερική πολιτική όπως αυτή εκφράστηκε από τον πατέρα του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου ήταν φιλοαραβική, η Ελλάδα έχει συμφέρον αλλά και είναι άμεσα υποχρεωμένη να κρατήσει (όπως στο ψήφισμα του ΟΗΕ το 1980) σταθερή φιλική πολιτική υπέρ των αραβικών κρατών.
Όλοι όμως ξέρουμε ποιο είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας εξισορρόπησης σε δυο βάρκες.
Με δεδομένο του ότι η κυβέρνηση δεν απολαμβάνει τουλάχιστον την κοινωνική συναίνεση για τις αποφάσεις της (σικ), αλλά και το ότι καλείται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για το αύριο της χώρας όπως αυτό διαμορφώνεται με τις επικείμενες γεω στρατηγικές αλλαγές μας διακατέχει κλίμα ανησυχίας και ανασφάλειας για το "ορθό" ή "εσφαλμένο" της εξωτερικής πολιτικής.
Αν αναλογιστούμε τον τρόπο με τον οποίο παραδόθηκε η οικονομική διακυβέρνηση της χώρας στις Υπερ τράπεζες μέσω τις υπογραφής του μνημονίου και την υποθήκευση του μέλλοντος των Ελλήνων μέσω κατάπτυστων νομοσχεδίων (εργατικό ασφαλιστικό), θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε με σοβαρή επιφύλαξη τη πορεία που ακολουθεί η κυβέρνηση γα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Εδώ το πρώτο λάθος θα είναι και το τελευταίο και.......... ο νοών νοεί το.
αλιεύτηκε από ksipnistere
Βρισκόμαστε μπροστά σε νέες, ανατρεπτικές και αναδιαμορφωτικές γεωστρατηγικές καταστάσεις που δημιουργούνται στην Μέση Ανατολή και προβλέπεται να διαρκέσουν πέρα από το 2030.
Επίκεινται καθοριστικής σημασίας γεωστρατηγικές και γεωενεργειακές ανακαταταξεις στη Μέση Ανατολή. “Έρχεται” το μεγάλο κουρδικό κράτος ή οι ενεργειακές συμπράξεις Ιράν - Ρωσίας -Κίνας (για υπερκέραση και κατάλυση για πάντα του ηγεμονικού μονοπολισμού των ΗΠΑ) ή οι στρατηγικές εξαρτήσεις από τους μειούμενους υδάτινους πόρους.
Μέσα σε αυτό το ΣΥΝΕΧΕΣ των απρόβλεπτων ανατροπών και μετασχηματισμών η Ελλάδα πρέπει να σπεύσει να αξιοποιήσει τις θέσεις της, για να διασφαλίσει τα ευρύτερα συμφέροντά της ως το 2020,το 2040 και μετά.
Πρόκειται για μια περίοδο που προμηνύεται ότι θα συμβούν πολλά. Περισσότερο από ποτέ το Αιγαιακό αρχιπέλαγος, η Κρήτη και η Κύπρος αποκτούν ΤΏΡΑ ιδιαίτερη οικονομική,πολιτική και πολιτισμική σημασία έχοντας μέγιστη ανάγκη αμυντικής θωράκισης.
Τι απαιτούν όμως τα Ελληνικά συμφέροντα ώστε να αποτραπούν πιθανές δυσμενείς εθνικές καταστάσεις;
Ο πρωθυπουργός με τις διπλωματικές κινήσεις που ακολουθεί φαίνεται να πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να βελτιώσει τις σχέσεις της με το ΙΣΡΑΗΛ, καλύπτοντας το κενό που δημιουργείται στις τουρκο - ισραηλινές σχέσεις. Θέμα μείζονος σημασίας και για αντιμετώπιση κρίσιμων εθνικών θεμάτων όπως η αξιοπρεπής λύση του κυπριακού, αλλά και η αντιμετώπιση ενεργειακών προβλημάτων που προωθεί η Τουρκία, σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων, πιστεύει ότι πρέπει να συμπράξουμε εξισορροπητικά και με το Ισραήλ συμβάλλοντας στην ενίσχυση της δικής του ασφάλειας για χάρη και της δικής μας ασφάλειας και ακεραιότητας. Αλλά και για τη διασφάλιση της ειρήνης στη Μεσόγειο, στο Αιγαίο, σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Αλλά πόσο ασφαλής μπορείς να αισθάνεσαι όταν συνεργάζεσαι ...με ένα κράτος το οποίο γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις αποφάσεις του ΟΗΕ;
Το ψήφισμα του ΟΗΕ το 1980 καλούσε το Ισραήλ ν’ αρχίσει στις 15 Νοέμβρη 1980 την αποχώρηση των στρατευμάτων από τα κατεχόμενα αραβικά εδάφη, ζητώντας ταυτόχρονα την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους στη δυτική όχθη του Ιορδάνη και τη Λωρίδα της Γάζας. Όμως, αυτό το ψήφισμα το καταψήφισαν οι ΗΠΑ μαζί με τον Καναδά, τη Νορβηγία, την Αυστραλία, τη Γουατεμάλα και την Αϊτή ενώ απείχαν από την ψηφοφορία οι 9 χώρες μέλη της τότε ΕΟΚ εκτός Ελλάδας, που ψήφισε το ψήφισμα υπέρ των αραβικών χωρών.
30 ολόκληρα χρόνια,και ακόμα δεν υπάρχει καμία διάθεση δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους. Με το Ισραήλ να συνεχίζει την αρνητική πολιτική του, θέτοντας σε διαρκή κίνδυνο την ειρήνη στη Μέση Ανατολή με τόσες εγκληματικές συνέπειες, όπως ο τελευταίος “πόλεμος”, απάνθρωπος αποκλεισμός των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας κ.λπ.
Μετά από τις πρόσφατες συμφωνίες της Ελληνικής και της Ισραηλινής κυβέρνησης θα αρχίσει να υλοποιείται με τη διεύρυνση των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, τη συνεργασία των Ενόπλων Δυνάμεων στη βάση ετήσιου προγράμματος και τη συνεργασία των πολεμικών βιομηχανιών των δυο χωρών που θα περιλαμβάνει και ανταλλαγή τεχνολογίας και τεχνογνωσίας(τα νέα όπλα άραγε θα δοκιμαστούν σε Παλαιστίνιους;) μοιάζουν να είναι μέρος του Αμερικανο - ΝΑΤΟικού σχεδίου περί «νέας Μέσης Ανατολής».
Με δεδομένο ότι η Ελληνική διπλωματία και εξωτερική πολιτική όπως αυτή εκφράστηκε από τον πατέρα του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου ήταν φιλοαραβική, η Ελλάδα έχει συμφέρον αλλά και είναι άμεσα υποχρεωμένη να κρατήσει (όπως στο ψήφισμα του ΟΗΕ το 1980) σταθερή φιλική πολιτική υπέρ των αραβικών κρατών.
Όλοι όμως ξέρουμε ποιο είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας εξισορρόπησης σε δυο βάρκες.
Με δεδομένο του ότι η κυβέρνηση δεν απολαμβάνει τουλάχιστον την κοινωνική συναίνεση για τις αποφάσεις της (σικ), αλλά και το ότι καλείται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για το αύριο της χώρας όπως αυτό διαμορφώνεται με τις επικείμενες γεω στρατηγικές αλλαγές μας διακατέχει κλίμα ανησυχίας και ανασφάλειας για το "ορθό" ή "εσφαλμένο" της εξωτερικής πολιτικής.
Αν αναλογιστούμε τον τρόπο με τον οποίο παραδόθηκε η οικονομική διακυβέρνηση της χώρας στις Υπερ τράπεζες μέσω τις υπογραφής του μνημονίου και την υποθήκευση του μέλλοντος των Ελλήνων μέσω κατάπτυστων νομοσχεδίων (εργατικό ασφαλιστικό), θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε με σοβαρή επιφύλαξη τη πορεία που ακολουθεί η κυβέρνηση γα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Εδώ το πρώτο λάθος θα είναι και το τελευταίο και.......... ο νοών νοεί το.
αλιεύτηκε από ksipnistere
